Aşk Pembe!

İmzayı verdiğim gün..Kendime bir isim ekledim..O gün bugün tek satır yazmamışım sana blog!Ve biliyorum ki (çalkalanan,yükselip alçalan,su gibi akan ve aktığı kalıba bürünen) hayatımı,daha önce merak etmeyenlerin bile merak ettiği bir dönemdeyim..

Her şey değişiyor,içeriden ve dışarıdan,ve müdahale edemiyorsun,edemiyorum,edemiyoruz..

İmzayı verdiğim gün,bir sır'rım oldu..Sırrımız diyelim.Aşk iki kişilik bir iş çünkü..

Bahar kışında gelebiliyormuş başa..

Bozcaada'da objektiflere gülümserken,kolsuz elbiseler ile gezerken bunu bir kez daha anladım..

Bu kışın, ömrümde en çok grip olduğum kış olmasını da, buna mı bağlamak lazım acaba?

İçim bahar, dışım kış; bir buhu yapma ve burundan şıp şıp akma durumu mu var?

Neyse blog kafanı karıştırmayayım..

Hayatım çok dolu,ama boş...

Kalbim tek bir kişi tarafından bu kadar doldurulabilir miydi?Demek olabiliyormuş.

Ben ki ahkam keser keser dururdum.Aşık olma hali bambaşkaymış.Adamın biri senin oksijenin olabiliyormuş..

Bir bebeğin annesine bağımlı olması gibi bir bağlılık,nefes alma ihtiyacına benzer bir dokunma,görme,işitme ihtiyacı..Sarılınca sıcacık bir güvenle kaplanmak..Daha daha dahası..

Bu yüzden ki ayrık hayatlar sürmeli,öyle özgür olunmalı,böyle tek ayakta kalınmalı lafları hoop çöp kutusunu boyladı gitti.

Harbiden aşık olunca öyle olmuyormuş ey okur.Yapışık ikiz gibi her dakka her yere beraber gidecek,her haltı birlikte yiyeceksin.Zaten ancak böylesi boğazından geçecek..

Bu son yazım olacak...

Bu blog'u boşluktan açmıştım.

İşsizlik dönemimde coşmuş,işimdi,aşkımdı derken boşlamıştım..

Ama fark ettim ki yazmamamın en büyük nedeni

"Tıkanıklık"dı..

Kimliğim,tanıdığım,tanımadığım ama bakmasın istediğim,baksın ama görmesin istediğim insanlar tek tıkla giriyordu zihnimden dökülene,dilimin olmayan kemiğinden kaçana...

Belki yeniden yazarım,yeni şeyleri..

Belki de hiç yazmam..

Belki yazmak ister de işimdi,aşkımdı derken gene vakit bulamam,üretemem..

Bilemiyorum...

Ama tüm gri bulutlara,gözleri siyahlara boyalı cadılara rağmen hayat güzel!

Aşk pembe!

Beni takip ettiğiniz için teşekkür ederim,ama kırıntılar burada bitiyor..

Umarım karnınız,gözünüz,gönlünüz biraz olsun doymuştur..

Blog kendi kendini ne zamana intihar eder bilemiyorum..

Sil demeye de elim varmıyor kıyamıyorum..

Hoşçakal okur..

2011'de aşk ne renkmiş sen de gör e mi?